Data: 06-21.03.2025
Trasa: Basseterre-Charlstown-Montserrat-Deshaies-Terre de Bas-Rerre de Haut-Pointe a Pitre
Mile/godziny: 148Mm/40h
St. Kitts
Komunikacja autobusowa
Po wyspie jeżdżą busiki (ok 15 osób) są 2 linie – wschodnia i zachodnia (odjeżdżają z różnych punktów Basseterre). Busów na dworcu stoi dużo, a odjeżdżają jak się napełnią, albo kierowca uzna, że wystarczy. Przejazd w zależności od odległości kosztuje 3-5EC$, płatne gotówką u kierowcy. Bus zatrzymuje się na żądanie zarówno przy wysiadaniu jak i wsiadaniu. Znowu jesteśmy jedynymi białymi w busie. Amerykanie jeżdżą wypożyczonymi samochodami albo busami turystycznymi z przewodnikiem.
System tablic rejestracyjnych
W zależności od przeznaczenia pojazdu są różne tablice rejestracynje – mają różne kolory i zaczynają się od różnych liter.
H na zielonym tle to autobusy
T na żółtym tle to taksówki (Taxi)
GT na różowym to busy turystyczne (Guided tour)
P białe znaki na czarnym tle – prywatne (Privat)
R na czerwonym – wypożyczone (Rent)
Twierdza Brimstone
Park Narodowy Brimstone Hill Fortress park narodowy został w 1999 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zachowała się tu XVIII-wieczna twierdza, która w czasach swojej świetności odgrywała kluczową rolę w walkach Brytyjczyków z Francuzami. W czasie bitwy o Saint Kitts w 1782 roku fort został zdobyty przez Francuzów po 30 dniach oblężenia. Brytyjczycy odzyskali go jednak już w rok później po pokoju wersalskim.
Od połowy XIX wieku twierdza była opuszczona i powoli popadała w ruinę. Gruntownie odrestaurowano ją dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku, a w październiku 1985 roku królowa brytyjska Elżbieta II w czasie swojej wizyty na wyspie dokonała uroczystego otwarcia parku narodowego.
W głównym kompleksie zabudowań ustawiono 24 zabytkowe armaty. Z murów obronnych roztacza się piękny widok na pobliski Sandy Point Town oraz wyspy Sint Eustatius i Saba.
Samo wzgórze Brimstone Hill wznosi się na wysokość ok. 250 metrów n.p.m. Wstęp do Parku kosztuje 40EC$ (tylko gotówka) albo 15USD (można płacić kartą). Fort jest cały czas restaurowany i ładnie utrzymywany.
Caribelle Batik
Dom Caribelle Batik znajduje się w domu i ogrodzie Romney Manor. W środku sklep z wyrobami batikowymi i pokaz produkcji – najpierw maluje się woskiem na białym materiale, potem ten materiał się farbuje, następnie wygotowuje się wosk, farbuje się, kolejna warstwa wosku, kolejne farbowanie, kolejne gotowanie i tak dalej. Ważne, żeby zaczynać od najjaśniejszego koloru. Można tak nałożyć do ok 8 kolorów.
Naokoło domu jest piękny ogród botaniczny. Wstęp kosztuje 3USD, albo 7,5EC$.
Nevis
Kotwicowisko Charlstown
Kotwicowisko, a raczej bojkowisko przy Charlstown składa się z ponad 20 ponumerowanych bojek. Bojki są na ok 6m, dobrze utrzymane z długą liną i dodatkowym pływakiem do łapania. Stąd naszą łódką płynie się ok 10 minut do pomostu dla dingy – to drugi pomost za pomostem promowym, ale trzeba przycumować albo od południowej strony, albo od północnej, ale blisko drabinki na początku pomostu (dalej zatrzymują się tramwaje wodne).
Charlstown
Stolica wyspy, ładne schludne miasteczko, duży dobrze zaopatrzony market spożywczy (Best Buy) czynny od 7 do 21 codziennie. Dużo banków, lokalne busy i taksówki, sąd, kilka pomników.
Przy mieście naprzeciwko kotwicowiska jest duża plaża i ośrodek wczasowy. Przy plaży dużo barków, ceny umiarkowane jak na barki przy plaży. Można płacić w USD i w EC$.
Odprawa wyjściowa
Customs i Immigration jest zaraz za wyjściem z przystani promowej na piętrze budynku (są strzałki). Działają od 8 do 16 od poniedziałku do piątku, a w soboty i niedziele 9-13. Do odprawy trzeba wypełnić wyjściowy SailClear i mieć papier z odprawy wejściowej. Odprawa wyjściowa jest bezpłatna, jedynie zarząd portu pobiera opłatę 54EC$ za dzień bojki i 12EC$ opłaty portowej.
Wycieczka na wulkan Nevis Peak
Autobusem dojeżdżamy do miejscowości Market Shop (4EC$ od osoby). Potem idziemy drogą w górę, droga zamienia się w ścieżkę i wchodzimy w ładny las. Ścieżka robi się coraz węższa i stromsza, a w końcu pojawiają się liny ułatwiające wchodzenie (będą też bardzo przydatne przy schodzeniu). Po drodze mijamy kilka grup z przewodnikiem, a jeden przewodnik twierdzi, że bez przewodnika jest bardzo niebezpiecznie – nie wiem w jaki sposób taki przewodnik miałby zapewnić bezpieczeństwo – ścieżka jest dobrze widoczna, a liny są w całkiem niezłym stanie. Wyżej liny mają supełki – jest więcej gliny i robią się śliskie. W końcu docieramy na szczyt. Niestety na szczycie jest chmura, więc widoczność prawie żadna, ale za to lata koliber. Tradycyjnie na szczycie kanapki. Dochodzi kolejna grupa z przewodnikiem – młodzi amerykanie. Jedzą batoniki, chmura na chwilę przechodzi, więc podziwiamy wspólnie widoki i schodzimy. Zejście zajmuje nam ok 2,5 godziny. Na drodze zatrzymujemy autobus i jedziemy uzupełnić zakupy spożywcze (jogurty i serki).
Montserrat
Wyspa z czynnym wulkanem, połowa wyspy to strefa zabroniona. Z przewodnikiem można wejść do zalanej lawą dawnej stolicy wyspy Plymouth. Z daleka widać dymiący wulkan.
Odprawa wejściowa
Działa Saiclear, jest nawet osobny pokoik z komputerem, jakby ktoś nie miał internetu na jachcie.
W jednym okienku załatwia się i custom i immigration, w okienku naprzeciwko płacimy za odprawę i pobyt 60EC$ (gotówką). Do 72 godzin pobytu można od razu odprawić się na wyjście.
Kotwicowisko
Dobre kotwicowisko w Little Bay, piasek, kotwica dobrze trzyma, chociaż trzeba uważać, bo na dnie leży sporo kamieni. Można stanąć nawet na ok 6m, chociaż większość jachtów staje dalej.
Przy betonowym pomoście dla promu jest mały stalowy pomościk dla dingy – proszą, żeby łódki przywiązywać dalej, a ten pomost zostawić tylko do wysiadania – większość tak robi.
Na plaży jest bar z głośną muzyką.
Komunikacja po wyspie
Tradycyjnie jeżdżą busiki z zieloną rejestracją zaczynającą się od H, chociaż nie wszystkie to busy publiczne. Jeżdżą dosyć rzadko. Za każdym razem czekaliśmy ok 20min.
Montserrat Vulacno Obserwatory
Obserwatorium jest na granicy strefy zamkniętej w miejscowości Salem. Za 10-EC$ oglądamy film z historii wybuchów wulkanu od 1996 roku. Bardzo interesujący – ten film można też kupić w sklepiku. Jest też sporo zdjęć powieszonych w korytarzach biurowych.
Całe zwiedzanie zajmuje ok 1 godziny (w tym pół godziny filmu)
National Museum of Montserrat
Wstęp 10EC$ albo 5USD od osoby. Muzeum jest dosyć skromne, 2 sale. W jednej opisana historia wyspy os pierwszych osadników, trochę zabytkowych przedmiotów i kopie petroglifów, a w drugiej sali kostiumy karnawałowe i instrumenty. W korytarzu zdjęcia sprzed wybuchu wulkanu, po pierwszym wybuchu i po ostatnim.
Gwadelupa
Kotwicowisko Grande Anse
Śliczna zatoka z piaszczystą plażą i dobrze trzymającą kotwicą. W przeciwieństwie do kotwicowiska Deshaies (kawałek dalej) stoi tu niewiele jachtów.
Kotwicowisko na zachodnim brzegu Terre de Bas
Ładna zatoczka z żółwiami (jednego musieliśmy przepuścić, bo pływał w miejscu, gdzie chcieliśmy rzucić kotwicę :-)). Przy plaży betonowy pomost, gdzie można przybić pontonem.
Wycieczka naokoło Terre de Bas
Wyspa jest typowo „letniskowa”, dużo daczy i domków na wynajem. Pływa na nią prom z Gwadelupy. Na wyspie są dwie miejscowości: Petites Anses i Grande Anse. Można zrobić wycieczkę naokoło wyspy (ok 10km) – w jedną stronę przez góry, a w drugą wzdłuż wybrzeża. Góry mają ok 200m wysokości, ale ścieżka przez góry jest kamienista, więc warto mieć dobre buty (górskie sandały wystarczą). Po drodze spotykamy dużo małych jaszczurek, ale tylko jedną iguanę, która i tak ucieka w krzaki.
Kotwicowisko przy Terre de Haut
W zasadzie bojkowisko, bojki są dobrze urzynane i sprawdzane. Postój kosztuje dla 13mjachtu 16€ za dobę. Płaci się w zarządzie portu, a poinformowała o tym łódeczka portowa, która przypłynęła do nas. Można płacić kartą. Jest specjalny pomost dla pontonów, chociaż w ciągu dnia bardzo zatłoczony.
Miasteczko Terre de Haut
Miasteczko „letniskowe” co godzina pływają promy na Gwadelupę i przywożą albo odwożą turystów. Promenada nadmorska jest tylko piesza z całą masą sklepików i barów. Jest też informacja turystyczna.
Fort Napoleona
Nad miastem wznosi się Fort Napoleona. Obiekt jest własnością Rady Departamentu Gwadelupy i od 15 grudnia 1997 r. jest klasyfikowany jako zabytek historyczny.
Fort zbudowano na szczycie Morne Mire, w miejscu pierwszego fortu, początkowo nazywanego „Fort Louis”, a w 1805 r., krótko przed jego zniszczeniem przez Anglików, przemianowanego na Fort Napoléon. Całkowicie przebudowany w 1867 roku, za panowania Napoleona III fort nigdy nie pełnił funkcji twierdzy w czasie wojny, lecz do początku ubiegłego stulecia pełnił funkcję obozu internowania.
Obecnie jest to małe muzeum historii Les Saintes i jego środowiska kulturowego. Znajduje się ono w środku ogrodu botanicznego poświęconego sukulentom, a także licznym legwanom. Fort jest czynny do godziny 12:30, wstęp 7€ od osoby dorosłej. W muzeum jest 18 sal z eksponatami, obrazkami i obrazami lokalnych artystów (niestety wszystkie napisy po francusku). W jednej z sal wyświetlany jest film o wyspach Les Saintes, fortach na tych wyspach, przyrodzie, rybołówstwie i życiu mieszkańców.
